Het moet natuurlijk ‘Teleurstellingen’ zijn, maar hier in Drenthe plakken we graag een S ergens achter.
Zo heeft de kat soms worms, doen mijn arms soms zeer van het in de tuin werken en geeft het leven soms teleurstellings.
Meestal zie je ze wel aankomen, soms verrassen ze je echter; die teleurstellings.
‘Ik krijg de kop er nog niet omheen’ zeggen we hier dan; een metafoor voor het onbegrip van waaruit de teleurstelling is ontstaan.
En dat zijn de ergste. Wanneer je niet begrijpt waarom iets of iemand anders iets doet wat jou zeer doet. Een beetje zeer. Of enorm veel pijn.
Soms ontstaat er begrip, soms blijft het echter maar malen en betrap je jezelf op momenten waarop je in de verte tuurt, een diepe frons in je voorhoofd en met spanning in je spieren.
Begreep je het maar.
Acceptatie is de key
Ik denk dat het begint bij de acceptatie dat er in je leven altijd zaken zullen zijn of plaatsvinden die je niet begrijpt. Ook niet kan begrijpen. Omdat het nou eenmaal raar is, of omdat je zelf zo wezenlijk anders in elkaar zit dat het je pet te boven gaat.
‘’Ie krieg de kop er nie um hen’’
Het heeft dan dus ook geen zin om er over te peinzen. Het begrip zal nooit op de plek komen waardoor je er iets mee kan.
Waardoor je de teleurstelling vast kan pakken en kan zeggen: ‘Zo, hallo kleine etter, ik voel me vervelend door jou maar hé, ik snap je wel dus we laten het rusten.’
En daarmee heb je de angel te pakken. Want dat laten rusten, dat is nog niet zo simpel.
Het gaat knagen; eerst zachtjes, meer een soort irritant gekriebel maar hoe langer jij blijft proberen het begrip te vatten hoe venijniger het gaat.
Alsof de ratten een feestje vieren, met grote rafelige randen totdat er een gapend gat ontstaat.
Een gat wat je nooit zult kunnen dichten en wat uiteindelijk zorgt dat je fundering scheurtjes begint te krijgen.
Omdenken
Ontzettend zonde. Want eigenlijk, als je het om zou draaien….is die grote onbekende factor van vertwijfeling en onbegrip juist een bevestiging.
Een bevestiging van wie jij bent.
Van hoe jij in je leven staat.
Omgaat met anderen, mens of dier, situatie of probleem.
Het zegt iets over jouw vermogen ‘netjes te blijven’. Constructief te zijn. Het respect wat je hebt voor een ander.
Empathie.
Ik heb dat altijd een mooi woord gevonden.
Ergens kun je dus eigenlijk wel blij zijn; met die teleurstellings.
Ze geven richting, die kant wil je namelijk sowieso niet op.
Je distantiëren van de situatie in plaats van krampachtig opzoek te gaan naar het begrip zorgt juist voor een versteviging van die fundering.
Jouw fundering.
En is dat niet waar het allemaal om gaat in the end?
Zorgen dat de fundering goed is én blijft. Villa of Hunebed.
Ik denk dat ze dat toen ook al wisten hier in Drenthe, vroeger.
