Wat een dramatische titel, zo op het eerste gezicht.
Het grappige is; wat je verliest kun je altijd weer terugvinden.
Verliezen staat altijd tegenover vinden. Ying en Yang, het één kan niet zonder het andere bestaan.
Sinds een paar maanden ben ik in therapie.
Niets om je voor te schamen. Niet iets wat niet genoemd mag worden.
Samen met mijn, ietwat bijzondere maar dat maakt het juist leuk, psychotherapeut werk ik aan patronen en gedrag welke lang geleden zijn ontstaan.
Zo lang geleden dat ik niet eens meer wist waarom ik ooit dat pad ben ingeslagen.
Maar, omdat ik er soms last van heb en omdat je nooit te oud bent om kritisch naar jezelf te kijken leek het me wel handig hier eens wat hulp voor in te schakelen.
En het gaat. Het beweegt. Het verandert als een malle.
Hoe des Manons.
Ik merk dat er paden ontstaan, dat rivieren sneller of juist trager gaan stromen en dat bergen soms lijken te splijten en de zon vervolgens recht in mijn gezicht schijnt.
Naast alle extra vitamine D die dit tot gevolg heeft komt er ook een stukje bewustwording.
Ik doorzie de patronen welke ik zolang als vanzelfsprekend heb beschouwd.
Dat zijn ze niet. Het was een keuze, ooit, lang geleden.
En op keuzes kun je terugkomen.
Laat dat nu net de bedoeling zijn.
Anderhalf uur geleden zat ik in een EMDR sessie en hoorde ik mezelf dingen vertellen waarvan ik niet had verwacht ze te vertellen.
Niet omdat ik het niet wou delen maar omdat ik me nooit gerealiseerd heb dat, dát was hoe ik het daadwerkelijk ervaren heb.
Ik kwam me daar ineens oog in oog te staan met mijn essentie. Mijn gevoel. De onderste laag Manon.
En dat emotioneerde me, niet de onderwerpen welke we bespraken, nee, het gegeven dat ik me realiseerde dat ik voor het eerst in een hele lange tijd naast mezelf ging staan in plaats van er tegenover.
‘Wat voel je nu?’ was zijn vraag.
‘Vrijheid en liefde, een he-le-boel liefde’ was mijn antwoord. En ik moest huilen en lachen tegelijk.
‘Liefde voor wie of wat?’ was de vervolgvraag.
En, nu ligt het voor de hand om te denken….oooh ze voelde vast liefde voor iets of iemand of voor zichzelf.
Mispoes!
Ik voelde liefde voor de liefde.
En, ik kan je vertellen…dat is ráár om te voelen.
Dat is namelijk de aller diepste, aller puurste, aller mooiste en aller aller aller grootste vorm van liefde.
Het was alsof er een rechtstreekse, kraakheldere verbinding ontstond tussen mijn hart en mijn verstand.
Volledig gelijk aan elkaar, de één niet sterker dan de ander.
Terug in de auto sprong mijn Spotify app zonder reden over naar het liedje ‘Real love’ van Tom Odell en ik realiseerde me, daar op de 60 km weg tussen Leek en Roden dat ik mijn hart teruggevonden had.
